odwodnienie

Audycja w Radiu Via na temat odwodnienia.

 

Jak, co i ile pić? W rozmowie z redaktor Panią Małgosią Lewicką-Kyc wyjaśniała Joanna Reizer.

 

 

Dlaczego woda jest potrzebna do prawidłowego funkcjonowania organizmu, ile wagi ciała człowieka stanowi i gdzie się znajduje (w ciele człowieka)?

Woda jest substancją niezbędną do życia, a jej odpowiednia podaż stanowi jeden z najważniejszych elementów prawidłowego żywienia, niezależnie od wieku. Warunkuje zachowanie, zarówno zdrowia fizycznego, jak i psychicznego. W organizmie człowieka spełnia ona wiele istotnych biologicznie funkcji: stanowi odpowiednie środowisko dla większości procesów metabolicznych, jest materiałem budulcowym komórek i tkanek, bierze udział w transporcie wewnątrzustrojowym składników pożywienia, a także odgrywa bardzo ważną rolę w regulacji temperatury ciała. Woda znajduje się w każdej komórce naszego organizmu, a także w przestrzeniach międzykomórkowych. To ile wody znajduje się w naszym organizmie zależy od płci, wieku i budowy ciała. Przeciętnie stanowi 60% masy ciała.

Kiedy możemy mówić o odwodnieniu organizmu i jakie rodzaje odwodnienia wyróżniamy?

Jako odwodnienie definiuje się już 1,5% utraty normalnej objętości wody. Gdy pijemy za mało wody lub nie uzupełniamy niedoborów wody spowodowanych stosowaniem diuretyków, czy obfitym poceniem mamy do czynienia z odwodnieniem hipertonicznym. Pojawia się, m.in. wzmożone pragnienie, osłabienie, zaburzenia koordynacji ruchów, suchość jamy ustnej, rozdrażnienie. Odwodnienie hipotoniczne pojawia się w sytuacji, gdy podczas, np. wymiotów lub biegunek straty elektrolitów w porównaniu do strat wody są większe. O tym, że mamy do czynienia z tego typu odwodnieniem świadczy pojawienie się, m.in. obrzęków, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nudności, wymioty, osłabienie. Trzecim rodzajem odwodnienia jest odwodnienie izotoniczne, gdy tracimy tyle samo wody, co elektrolitów.

Jakie są przyczyny odwodnienia i czy odwodnić można się tylko podczas upałów?

Ryzyko wystąpienia odwodnienia zwiększa się w trakcie trwających upałów. Większą uwagę na ilość spożywanych płynów należy zwrócić również przy diecie wysokoenergetycznej (większe ilości wody są konieczne do strawienia pokarmu). Jak wspomniano wcześniej, ilość wody powinna wzrosnąć przy dużych ilościach błonnika, białka oraz sodu w diecie. Alkohol również ma działanie odwadniające.

Duża utrata elektrolitów – dlaczego groźna, jaka jest ich rola w organizmie?

Elektrolity są ważne dla prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Zwłaszcza dla układu mięśniowego i nerwowego. Jest wiele przyczyn niedoborów elektrolitów, jednak najczęściej winne są zaburzenia czynności układu pokarmowego, wywołujące biegunki i wymioty, a także upały. Przyczyną braku odpowiedniej ilości elektrolitów często jest również aktywność fizyczna. W czasie intensywnych ćwiczeń, bardzo się pocimy i w ten sposób narażamy organizm na utratę wody i elektrolitów.

Jakie są objawy odwodnienia organizmu?

– zwiększone pragnienie

– zmniejszona produkcja moczu

– przesuszona skóra

– ból głowy, problemy z koncentracją, rozdrażnienie, senność

– zaparcia

– przyśpieszona praca serca

Ile wody potrzebuje nasz organizm w czasie upałów, a ile zimą?

W czasie upałów organizm potrzebuję więcej wody, jej ilość zależna jest od wielu czynników.

Ile wody potrzebują: dzieci, młodzież, dorośli, a ile osoby starsze i jak to się zmienia z wiekiem?

Dobowe zapotrzebowanie na wodę dorosłego człowieka waha się w granicach od 25 do 35 ml na kilogram masy ciała w zależności od aktywności fizycznej, temperatury, wilgotności powietrza, rodzaju pożywienia. Kobiety potrzebują ok 2l, mężczyźni 2,5l.

Czym najlepiej nawodnić odwodniony organizm i dlaczego? Porównanie: soki, napoje gazowane,  woda oraz izotoniki

Najlepiej nawadnia woda, w przypadku utraty elektrolitów dobrze zastosować napoje izotoniczne, który mają ciśnienie osmotyczne bardzo zbliżone do ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych, dzięki czemu bardzo dobrze nawadniają.

Jakie znaczenie ma woda zawarta w pożywieniu?

Oszacowano, iż woda z pokarmów stałych pokrywa w 20% zapotrzebowanie ustroju na płyny – przy czym ilości te mogą się znacząco wahać w zależności, od jakości jadłospisu. Dieta oparta na zasadach zdrowego odżywiania, obfitująca w warzywa i owoce, dostarcza znacznych ilości wody w przeciwieństwie do tzw. diety opierającej się głównie na produktach przetworzonych, w których zawartość wody jest z reguły niska.

W jakich pokarmach znajdziemy najwięcej wody?- Czy i które zupy są polecane?

Spośród produktów stałych najwięcej wody zawierają warzywa (do 95%), owoce (do 87%) oraz mleko i przetwory mleczne (87-89%). Dużo wody w swoim składzie zawierają również zupy, soki, koktajle, różnego rodzaju smoothies

Po, które owoce ze względu na dużą zawartość wody warto sięgać latem?

Arbuzy, truskawki, brzoskwinie, morele, śliwki. Wszystkie te owoce charakteryzują się duża zawartością wody.

Dlaczego lepiej zapobiegać niż leczyć odwodnienie – podsumowanie

Organizm człowieka nie jest w stanie magazynować większej ilości wody, dlatego musi być ona dostarczana w sposób ciągły. Niedostateczna podaż płynów szybko może doprowadzić do odwodnienia i poważnych problemów zdrowotnych. Gdy niedobór wody sięga 20% masy ciała, istnieje zagrożenie życia.

 

tarczyca

Choroby tarczycy. Jakie są objawy i jak się odżywiać przy schorzeniach tego narządu?

 

Audycja z udziałem Joanny Reizer w Radiu Via prowadziła Pani Małgosia Lewicka-Kyc.

 

 

– Na czym polegają te choroby? 

Niedoczynność tarczycy to zaburzenie funkcjonowania gruczołu tarczowego, którego skutkiem jest zbyt niskie wydzielanie hormonów przez tarczycę. Nadczynność tarczycy natomiast jest zaburzeniem polegającym na nadmiernej produkcji hormonów tarczycy – trójjodotyroniny oraz tyroksyny (T3 i T4).

Jakie są ich przyczyny i czy po części wynikają one z nieprawidłowych nawyków żywieniowych?

Wyróżniamy niedoczynność pierwotną i wtórną. Niedoczynność pierwotna jest wtedy, gdy dochodzi do uszkodzenia struktury gruczołu tarczowego, następuje wówczas spadek hormonów T3 i T4. Niedoczynność pierwotna może rozwinąć się na skutek niedoboru jodu w diecie. Inną przyczyną może być autoimmunologiczne zapalenie tarczycy tzw. choroba Hashimoto. Uszkodzenie tarczycy może również wystąpić na skutek farmakoterapii.

Niedoczynność wtórna występuje, gdy struktura tarczycy nie ulega uszkodzeniu, ale na skutek osłabienia pracy przysadki lub podwzgórza, które odpowiadają za prawidłową pracę gruczołu tarczowego. Tarczyca w takim przypadku może wydzielać niewystarczające ilości hormonów, co skutkuje wystąpieniem objawów niedoczynności. Najczęstszą przyczyną rozwoju nadczynności jest autoimmunologiczna choroba Gravesa i Basedowa lub guzki tarczycy.

Jakie są objawy niedoczynności i nadczynności tarczycy?

Objawy niedoczynności tarczycy to spadek ciepłoty ciała (uczucie zimna), spadek tempa metabolizmu, sucha i szorstka skóra, osłabienie i zaburzenia pamięci, zaparcia. Objawy nadczynności tarczycy to zwiększona przemiana materii, kołatanie serca, rozdrażnienie, biegunka,

Co jeść przy niedoczynności tarczycy a czego unikać i dlaczego?

Przy niedoczynności tarczycy powinno się spożywać 4-5 posiłków w ciągu dnia. Jeść częściej a mniejsze porcje. Dieta powinna być bogata w pełnowartościowe białko, które jest źródłem tyrozyny (aminokwasu niezbędnego do syntezy hormonów tarczycy).  Należy ograniczyć ilość spożywanego tłuszczu, zwłaszcza nasyconych kwasów tłuszczowych. W jadłospisie powinny natomiast znaleźć się nienasycone kwasy tłuszczowe, które wspomagają pracę układu odpornościowego. Znajdziemy je w oleju lnianym, oleju rzepakowym, rybach morskich. Przy niedoczynności tarczycy powinno spożywać się węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, czyli głównie węglowodanów złożonych. Zawarty w tych produktach błonnik poprawia trawienie i zapobiega występowaniu zaparć. Niezbędny do prawidłowe funkcjonowania tarczyc jest jod, jego źródłem są ryby morskie i sól jodowana. Należy ograniczyć spożycie warzyw z rodziny krzyżowych (kapusta, kalafior, kalarepka), zawarte w nich substancje wolotwórcze ograniczają wykorzystanie jodu, co w konsekwencji może zaburzać wykorzystanie jodu i wpływać na zaburzenie pracy tarczycy. Dieta powinna obfitować w warzywa i owoce, które są źródłem witamin i składników mineralnych.

Podobnie, co jeść przy nadczynności tarczycy a czego unikać i dlaczego?

Przy nadczynności tarczycy należy stosować dietę wysokokaloryczną, żeby zapobiec niedożywieniu. Po włączeniu farmakoterapii i wyrównaniu gospodarki hormonalnej należy wrócić do diety normokalorycznej, żeby zapobiec rozwojowi nadwagi lub otyłości. Przy planowaniu jadłospisu trzeba zwrócić uwagę na odpowiednią podać witamin i składników mineralnych niezbędnych do prawidłowej pracy tarczycy. Nie powinno się przekraczać zalecanej dawki jodu, jego zbyt duża podaż może nasilać dolegliwości. Ważna jest odpowiednia podaż wapnia i witaminy D. Częstym objawem nadczynności jest nerwowość i rozdrażnienie, dlatego w diecie należy uwzględnić odpowiednią podać magnezu i witaminy B1. Kolejnym objawem jest kołatanie serca, odpowiednia ilość potasu może złagodzić te dolegliwości. Najczęstszym problemem występującym przy nadczynności jest biegunka. W tym przypadku trzeba zmniejszyć ilość błonnika pokarmowego w diecie i zadbać o odpowiednie nawodnienie organizmu.

 

paczki

Pączki w tłusty czwartek. Jak spalić zjedzone kalorie?

 

Krótka wypowiedź z udziałem dietetyk Ewy Stepek-Szuba w Radiu Via.

 

 

Ile kalorii mają pączki?

Najwięcej kalorii będzie miał pączek wypełniony budyniem lub czekoladą i oblany lukrem to około 350-370 kcal. Mniej kaloryczne będą pączki posypane cukrem pudrem- taki pączek z dżemem będzie miał ok. 290 kcal, a z czekoladą- 320 kcal.

Co zrobić żeby spalić kalorie zjedzone z pączkiem?

Najskuteczniejszą metodą będzie wysiłek o umiarkowanej lub dużej intensywności. Aby spalić jednego pączka trzeba biegać przez 20 minut, szybko maszerować przez 40 minut, ćwiczyć na siłowni przez 45 minut, tańczyć przez 30 minut lub jeździć na rowerze przez godzinę.

Nie rezygnujmy z tradycji i zjedzmy pączka, ale poprzestańmy na jednym lub dwóch, a wtedy nie będziemy musieli się martwić o dodatkowe kalorie.

 

microwave oven

Czy mikrofala jest bezpiecznym urządzeniem z punktu widzenia zdrowego odżywiania?

 

Dietetyk Joanna Reizer na temat wad i zalet jej stosowania rozmawiała z Panią Małgosią Lewicką-Kyc na antenie Radia Via.

 

 

Mikro-gotowanie – wady i zalety

Czy używanie mikrofalówek i opiekaczy do przygotowywania pokarmów to dobry pomysł – z punktu widzenia zdrowego odżywiania i dlaczego?

Tak, jeżeli w tych urządzeniach będziemy przygotowywać zdrowe i urozmaicone posiłki. Podgrzewanie gotowych, mrożonych dań w mikrofalówce na pewno nie przysłuży się naszemu zdrowiu. Takie produkty są wysoko przetworzone, bardzo kaloryczne, zawierają głównie węglowodany proste i nasycone kwasy tłuszczowe. Znikoma jest w nich zawartość witamin i składników mineralnych. Wykorzystanie opiekacza też nie będzie dobrym rozwiązaniem, jeżeli będziemy w nim przygotować głownie tosty z chleba pszennego z serem i wędliną.

– Na jakiej zasadzie działają te urządzenia? Co jest czynnikiem rozgrzewającym jedzenie od wewnątrz do zewnątrz?

Jedzenie w mikrofalówce jest podgrzewane dzięki wykorzystaniu fal elektromagnetycznych.Opiekacz wyposażony jest w grzałki, które nagrzewają metal, następnie ciepło przechodzi na produkty spożywcze.

Jakie są zalety i wady stosowania tych urządzeń w kuchni?

Każda obróbka cieplna powoduje zmianę wartości odżywczej przygotowywanych produktów. Szczególnie dotyczy to witamin wrażliwych na wysoką temperaturę takich jak: witamina C, A, E i witaminy z grupy B. Im dłuższy czas obróbki cieplnej tym większe straty. Mikrofalówka pozwala na skrócenie czasu przygotowywania posiłków. Straty witamin są mniejsze lub równe tym podczas tradycyjnego gotowania. Nie następują za to straty składników mineralnych, które mogą mieć miejsce przy gotowaniu w wodzie. Wadą może być smak przygotowywania dań w mikrofalówce.

Z czym wiąże się największe ryzyko ich wykorzystywania w kuchni?

Wykorzystanie mikrofalówki zgodnie z jej przeznaczeniem jest bezpieczne i nie niesie ze sobą ryzyka dla zdrowia. Jedzenie nie staje się toksyczne, radioaktywne lub napromieniowane. Alternatywnie możemy zaopatrzyć się w parowar, który umożliwi zdrowie i smaczne przygotowywanie potraw, a także ich późniejsze odgrzewanie. Minusem stosowania mikrofalówki może być fakt, że żywność może nagrzewać się niejednolicie. Gdybyśmy zbyt krótko podgrzewali surowe mięso w niektórych obszarach mogłyby przetrwać bakterie lub pasożyty. Jednak, jeżeli będziemy stosować te urządzenia zgodnie z ich przeznaczeniem nie powinny stanowić zagrożenia dla zdrowia.

Które produkty możemy wkładać do mikrofali i opiekacza, a które tego nie lubią i dlaczego?

W mikrofalówce z powodzeniem podgrzejemy wcześniej ugotowany obiad lub podgrzejemy mleko do płatków na śniadanie. Możemy rozmrozić mięso oraz jeżeli mamy odpowiedni model, możemy również gotować posiłki na parze. W mikrofalówce nie sprawdza się podgrzewanie owoców, chleba (jego podgrzanie w mikrofalówce sprawi, że stanie się suchy, twardy i czerstwy). Nie należy gotować jajek w mikrofalówce. Podczas podgrzewania wydzielająca się para wodna może rozsadzić skorupkę. Nie gotujmy w mikrofali surowego mięsa, ryb, potraw zawierających surowe jaja. W opiekaczu możemy podgrzać chleb, przyrządzić smaczne tosty

Podobnie z naczyniami..

Najlepiej potrawy podgrzewać w szklanych lub ceramicznych naczyniach.

Podgrzewanie produktów w plastikowych lub aluminiowych naczyniach może spowodować przenikanie szkodliwych substancji (np. bisfenolu A) do żywności. Nie należy wkładać folii aluminiowej do mikrofalówki, może to grozić małym pożarem. Nie należy również podgrzewać zamkniętych pojemników i słoików. Parowanie lub wrzenie w trakcie podgrzewania zwiększa ciśnienie w naczyniu, co może doprowadzić do rozerwania go.

W tosterze nie należy produktów przegrzewać

Tak, przypalone potrawy mogą zawierać szkodliwy dla zdrowia związek – akroleinę. Akroleina ma działanie kancerogenne. Jeżeli jednak pieczywo jest tylko przypieczone, a nieprzypalone jego spożycie nie jest szkodliwe dla zdrowia.

Czy małym dzieciom warto podawać przygotowywane w taki sposób pokarmy?

Kuchenka mikrofalowa ani opiekacz używane zgodnie z instrukcją nie spowoduje zagrożenia dla zdrowia człowieka. Do tych urządzeń należy podchodzić z rozsądkiem i stosować się do zaleceń producenta. Podgrzewanie posiłków w mikrofalówce jest korzystne ze względu na mniejsze straty witamin i składników mineralnych. Zdecydowanie należy uważać na używane opakowanie, organizm dziecka jest dużo bardziej wrażliwy na działanie toksyn niż organizm osoby dorosłej. Najbezpieczniej podgrzewać jedzenie w szklanych i ceramicznych naczyniach. Nie należy bać się tych urządzeń, ale też nie przesadzić w drugą stronę. Jedzenie przez dziecka samych tostów z serem nie będzie zbytnio wartościowe.

Lepsza mikrofala i opiekacz czy tradycyjna metoda i dlaczego?

Mikrofalówka nie zastąpi tradycyjnej kuchenki ani piekarnika, może jednak stanowić wygodne uzupełnienie, wtedy, kiedy faktycznie goni nas czas. Wszystko jest dla ludzi, jeżeli posiłki przygotowywane w tych urządzeniach będą zdrowe, różnorodne i nieprzetworzone to spokojnie mogą być przez nas wykorzystywane.

Zawierają one sylimarynę, fitosterole, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, śluz, witaminy C i K, sole mineralne. Ponadto  tłuszcze w nim zawarte charakteryzują  się wysoką zawartością kwasu linolowego. Uwagę zawraca również szczególnie duża zawartość sylimaryny.

Na czym polega jego działanie antyhepatotoksyczne?

Hepatocoty, czyli komórki tworzące wątrobę są narażane na działanie związków toksycznych, z których  wątroba oczyszcza krew . Zawarta w ostropeście sylimaryna wykazuje całe spektrum pozytywnego działania na komórki wątroby. Między innymi dezaktywuje wolne rodniki, hamuje procesy utleniania lipidów, chroni również  przed toksycznym działaniem alkoholu.

 

anoreksja

Audycja z udziałem Pauliny Górskiej dotycząca anoreksji.

 

W rozmowie z Panią Małgorzatą Lewicką-Kyc nasza psychodietetyczka mówiła o przyczynach, objawach i skutkach tej choroby.

 

 

Co to jest anoreksja?

Anoreksja charakteryzuję się ograniczaniem spożywania żywności w celu redukcji masy ciała. Aby osiągnąć cel osoba chora na anoreksję głodzi się, prowokuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające. Skutkuje to niedoborem masy ciała i ogólnym wyniszczeniem organizmu. U osób chorych zmienia się sposób myślenia, czego skutkiem może być depresja.

Jakie są przyczyny anoreksji?

Przyczyn pojawienia się anoreksji jest wiele. Mogą być to uwarunkowania rodzinne, anoreksja często pojawia się w domach gdzie panuje przemoc albo odwrotnie nadopiekuńczość ze strony najbliższych. Bardziej narażone na zachorowanie są osoby bardzo ambitne, dążące do perfekcji, które np. pod wpływem mediów za wszelką cenę starają się sprostać lansowanym trendom.

Jak rozpoznać anoreksję?

Osoby chorujące na anoreksję są wychudzone, mają bardzo niską masę ciała. Mogą skarżyć się na wypadanie włosów, problemy ze skórą oraz sercem, zatrzymanie miesiączki. Osoby takie wykazują zachowania mające na celu ograniczenie lub całkowite wykluczenie spożywania posiłków.

Jak rozpoznać chorobę w stadium początkowym? 

Osoby chorujące na anoreksję nie widzą swojej choroby, nie dostrzegają objawów, wciąż widzą swoje niedoskonałości. Czasami zauważają somatyczne objawy np. wypadanie włosów, mimo wszystko blokada w jedzeniu się utrzymuje. Najczęściej to rodzina jest wstanie pierwsza zwrócić uwagą na pojawiające się problemy zdrowotne.

W jaki sposób polega eliminacja pokarmów u osób chorych na anoreksję? 

Często zaczyna się od odchudzania, chęci zgubienie kilku kilogramów. Później te eliminacje zaczynają być coraz bardziej drastyczne. Osoby cierpiące na anoreksję eliminują wszystkie produkty wysokokaloryczne, nie sięgają po produkty o nieznanym dla nich składzie. Często przygotowują posiłki samodzielnie, żeby móc przeliczyć wartość odżywczą potrawy.

Jakie są sposoby wychodzenia z anoreksji?

Efektywnie wyjść z anoreksji można tylko przy zmianie sposobu myślenia. Nie wystarczy doprowadzić do normalizacji masy ciała, negatywny obraz własnej osoby musi zostać wyleczony. Dietetyk pracując z takim pacjentem musi ostrożnie podejść do tematu, zdobyć zaufanie i przełamać początkowy opór. Leczenie anoreksji powinno przebiegać przy współpracy dietetyka oraz psychologa lub psychoterapeuty.

Czy żołądek osoby chorej jest przystosowany do nagłego wprowadzenia normalnej ilości pożywienia? 

Należy stopniowo zwiększać objętość i kaloryczność posiłków. Nie można zwiększyć ilości jedzenia z dnia na dzień, ponieważ mogą pojawić się dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.

Jakie są skutki anoreksji?

Nadmierne wychudzenie organizmu skutkuje wypadaniem włosów, pogorszeniem kondycji skóry i paznokci. Pojawiają się problemy hormonalne, zanika miesiączka. Następuje zmniejszenie wielkości serca, zaczyna ono wolniej bić. Zmniejsza się ciśnienie krwi, przez co często zdarzają się omdlenia i osłabienie. Osoba chora na anoreksję popada w stany depresyjne, pojawiają się również problemy żołądkowe, takie jak: bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia.

Jak można zapobiec wystąpieniu choroby?

Należy patrzeć obiektywnie na siebie. Uważajmy na lansowany w mediach kanon piękna, tak naprawdę większość z nas nie jest w stanie osiągnąć tego „ideału”, to co widzimy w mediach nie jest realne.

Czy anoreksja to choroba XXI wieku? 

Problem będzie narastać, mamy coraz bardziej wygórowane oczekiwania narzucane przez nas samych i otoczenie. Kiedyś anoreksja dotyczyła głównie dziewcząt, teraz coraz częściej zaczynają chorować również chłopcy. Anoreksja to często przejaw próby odzyskania kontroli nad życiem, pojawia się, gdy inne sfery życia zaczynają nas przerastać.

 

ostropest

Ostropest – jego cenne właściwości.

 

Audycję w Radiu Via z udziałem Ewy Stepek-Szuba prowadziła Pani Małgorzata Lewicka-Kyc.

 

 

Co kryją w sobie nasiona ostropestu plamistego?

Zawierają one sylimarynę, fitosterole, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, śluz, witaminy C i K, sole mineralne. Ponadto  tłuszcze w nim zawarte charakteryzują  się wysoką zawartością kwasu linolowego. Uwagę zawraca również szczególnie duża zawartość sylimaryny.

Na czym polega jego działanie antyhepatotoksyczne?

Hepatocoty, czyli komórki tworzące wątrobę są narażane na działanie związków toksycznych, z których  wątroba oczyszcza krew . Zawarta w ostropeście sylimaryna wykazuje całe spektrum pozytywnego działania na komórki wątroby. Między innymi dezaktywuje wolne rodniki, hamuje procesy utleniania lipidów, chroni również  przed toksycznym działaniem alkoholu.

Na jakie dolegliwości pomaga ostropest plamisty, dlaczego leczy?

Ostropest ma działanie przeciwzapalne. Pomaga w endometriozie oraz okazuje się pomocny podczas chemioterapii, ponieważ zmniejsza uszkodzenia wątroby wywołanie chemioterapeutykami. zaobserwowano iż u  pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, przyjmujących preparat z sylimaryną, dużo rzadziej dochodziło do wystąpienia  marskości wątroby oraz raka wątrobokomórkowego.  Najnowsze doniesienia mówią również, że sylimaryna może niwelować toksyczne działanie niektórych leków na nerki.

Ostropest stosowany jest również w przypadku m.in. zatrucia grzybami, łuszczycy, kamieni żółciowych

Ostropest rzeczywiście może być stosowany w leczeniu oraz zapobieganiu powstawania kamieni żółciowych. Ostropest pobudza działanie żółci, co korzystnie wpływa na pęcherzyk żółciowy oraz wątrobę. W przebiegu łuszczycy o ostropest jest pomocny ze względu na łagodzenie stanu zapalnego. Chroni komórki wątrobowe przed szkodliwym wpływem miko toksyn.

Którym składnikom ostropest plamisty zawdzięcza te swoje właściwości lecznicze?

Za jego zdrowotne właściwości odpowiada przede wszystkim sylimaryna. Stanowi ok. 1,5-3 proc. surowca roślinnego. Jest to kompleks flawonolignanów oraz flawonoidów, o szczególnych właściwościach zdrowotnych.

Czy możemy powiedzieć, że to doskonały, naturalny lek chroniący na wątrobę?

Zdecydowanie możemy pokusić się o takie stwierdzenie, tym bardziej, że jego dobroczynne właściwości były znany od starożytności. Przez ostanie lata nieco zapomniany teraz ostropest znowu wraca do czołówki modnych ziół i jest to bardzo zdrowa moda.

W jaki sposób ostropest regeneruje wątrobę?

Ostropest wpływa na zmniejszenie czynników zapalnych, pomaga neutralizować substancje toksyczne, zwiększa zdolności autonaprawcze komórek wątroby, uszczelnianie błony kom. hepatocytów. Sylimaryna stymuluje syntezę białek w wątrobie, przez co przyczynia się do wzrostu zdrowych komórek wątrobowych.

Jak stosować ostropest plamisty?

Ostropest możemy spożywać w ilości 1-2 łyżki dziennie, najlepiej rano przed posiłkiem, lub podzielić ta ilość na mniejsze dawki w ciągu dnia. Warto spożywać go przed posiłkiem ponieważ reguluje  wydzielanie kwasów żółciowych, które biorą udział w trawieniu.

Po jakim czasie można zauważyć efekty działania ostropestu?

W zależności od stopnia nasilenia problemów z układem pokarmowym dobroczynne działanie ostorpestu powinny być widoczne w przeciągu jednego do trzech tygodni. Nawet jeśli my sami nie zauważamy po tym czasie żadnej poprawy nie znaczy to że roślina nie działa. Drobne efekty naprawcze w komórkach wątroby lub poprawa glikemi nie będą może widoczne gołym okiem ale będą poprawiły stan naszego zdrowia.

Kto powinien uważać z wprowadzeniem go do diety?

Szczególną ostrożność powinny zachować osoby z uczuleniem na rośliny z rodziny astrowatych, kobiety w ciąży oraz te karmiące piersią.

Czy spożywanie ostropestu może powodować skutki uboczne?

Dotychczas nie wykazano żadnych skutków ubocznych związanych ze spożyciem ostropestu. Jednak jak ze wszystkimi ziołowymi specyfikami warto ostrożnie wprowadzać go do diety

Czy można z niego przygotować olej?

W sklepach można znaleźć tłoczony na zimno olej z całych ziaren ostropestu. Jest on bogaty witaminy: A, D, E, K, niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT). Taki olej nie ma jednak tylu dobroczynnych właściwości co całe ziarenka.

Jak to zrobić, jak przechowywać i czy ma podobne właściwości co nasiona?

Przygotowanie takiego domowego oleju wymaga odpowiedniego sprzętu, który za nas wykonuje całą pracę. Dlatego w tym przypadku lepiej będzie kupić gotowy olej.

Jak wykorzystywać ostropest w kuchni? W jakiej postaci jeść?

Najlepiej w formie zmielonej. W każdej postaci możemy ostropest spożywać bezpośrednio lub dodać do posiłku.

Do czego możemy go dodawać?

Ostropest nadaje się do sałatek, w formie zmielonej do sosów. Ma neutralny smak, można go więc dodać i do pieczenia chleba i do ciasteczek. Warto łyżkę dodać również do koktajlu lub smoothie.

Z czym łączyć?

Nie ma tutaj żadnych wykluczeń i przeciwwskazań. Może być spożywany z różnymi grupami pokarmów.

Lepiej zmielony czy w ziarnach?

Jeśli zmielony to najlepiej świeżo przed spożyciem.

Czy można z niego przygotować herbatę?

Można przygotować taką herbatę zalewając 1 łyżkę dobrze zmielonych ziarenek ostropestu plamistego około ½ litra ciepłej wody. Warto zaznaczyć że ostropest nie zyskuje w takiej herbatce dodatkowych właściwości oraz należy pamiętać aby wyjeść osadzający się na dnie osad z ostropestu, ponieważ cenne składniki nie są rozpuszczalne w wodzie.

 

zespol jelita drazliwego

Odżywianie w zespole jelita nadwrażliwego

 

Paulina Górska gościła w Radiu Via. Tym razem audycja dotyczyła diety i sposobu odżywiania w zespole jelita nadwrażliwego. Audycję prowadziła Pani Małgosia Lewicka-Kyc.

 

 

Bóle brzucha, zaparcia, biegunki i wzdęcia to najczęstsze objawy zespołu jelita nadwrażliwego. Choć jest to choroba łagodna i nie stanowi większego zagrożenia życia, to zwykle bywa uciążliwa i utrudnia nam normalne funkcjonowanie. W jaki sposób, przy pomocy odpowiedniej diety, możemy zmniejszyć dolegliwości?

Ocenia się, że w krajach wysokorozwiniętych cierpi na tę przypadłość około 30% osób dorosłych, głównie kobiety. Niektórzy lekarza uważają, że choroba ma jedynie psychiczne podłoże, ale badania wykazały, że zaburzenie to, nie powstaje wyłącznie na tle nerwowym, choć stres mu, rzeczywiście sprzyja. Dolegliwości, na które uskarżają się chorzy są różne, wobec tego, nie ma jednego sposobu, który przyniósłby ulgę wszystkim. Dlatego, w leczeniu jelita drażliwego, kluczową rolę odgrywa odżywianie. Dobrze jest też, wypracować sobie własną metodę radzenia sobie z tą chorobą.

W jaki sposób możemy sobie pomóc od strony psychofizycznej?

Zespół jelita drażliwego, jest jednostką chorobową, która jest ściśle związana ze stanem psychofizycznym. Według badań, nawet 70-90% przypadków wykazuje ścisłą przypadłość między stanem psychofizycznym, a występowaniem objawów choroby. W związku z tym, musimy dbać o tą sferę, o jakość swojego życia, ale również nie zapominać o odpowiednim sposobie żywienia. Bardzo ważne jest wysypianie się, unikanie, szczególnie chronicznego, długotrwałego stresu.

Dlaczego w tej dolegliwości ważny jest również sposób odżywiania? Jak on powinie wyglądać? Czego należy unikać?

W zespole jelita drażliwego mamy różne objawy i w zależności od ich rodzaju, powinniśmy wdrożyć odpowiedni sposób żywienia. Bardzo ważną rzeczą jest powolne, spokojne sporzywanie posiłków, dokładne przeżuwanie, żeby nasze enzymy trawienne mogły dokładnie strawić pokarm. Regularność jedzenia ma również bardzo duże znaczenie, jak również czy jemy posiłki w odpowienich porach. mniej więcej co 3 godziny. Ważne jest by posiłki nie były zbyt obfite, by nie przeciążać przewodu pokarmowego. Szczególnie ważne jest, by spożywać jak najmniej żywności przetworzonej,  dostepnej w barach szybkiej obsługi, ale również gotowych dań, które możemy coraz częściej znaleźć w sklepach. Wszelkie dodatki do żywności, tzw E, których jest dość dużo, w tego typu jedzeniu, mogą nasilać dolegliwości, ze strony układu pokarmowego. Na przekroju ostanich lat, zwiększyła się zachorowalnośc osób na zespół jelita nadrażliwego, co jest spowodowane spożywaniem coraz większej ilości żywności przetowrzonej.

Odpowiednia flora bakteryjna jest również ważna, czy to nie ma znaczenia?

Oczywiście, ma to bardzo duże znaczenie, szczególnie przy zażywaniu antybiotyków w okresie jesienno-zimowym, choć zalecałabym uzupełnianie probiotyków poprzez jedzenie dużej ilości jogurtów, kefirów, które zawierają ich duże ilości.

Na co jeszcze powinniśmy zwracać uwagę, żeby uniknąć dolegliwości, które są typowe dla zespołu jelita nadwrażliwego?

Stawiamy na żywność lekkostrawną, czyli unikamy smażenia, obróbki w wysokich temperaturach. Skupiamy się na gotowaniu, duszeniu oraz przyrządzaniu potraw na parze.

A ciepłe, czy chłodniejsze posiłki są zalecane?

Ani nie zimne, ani zbyt ciepłe. Letnie będą idealne.

Kiedy ostatni posiłek przed snem najlepiej spożyć?

Najlepiej ok 3-4 godziny przed snem, żeby nie przeciążyć żąłądka dodatkowo i nie odczywać dyskomfortu w nocy.

Czy w zespole jelita nadwrażliwego obowiązuje dieta bazująca na konkretnych produktach?

W początkowym okresie, stosujemy dietę dosyć restrykcyjną, by wyeliminować wszystkie skłądniki pożywienia, które moga nam potencjalnie zaszkodzić. Po konsultacji z dietetykiem powoli włączamy coraz większą gamę produktów, żeby sprawdzić, który produkt nam faktycznie szkodzi i czy możemy spożywać większe ilości danych produktów.  To nigdy nie jest tak, że wliminujemy większość składników i nigdy już ich więcej nie wprowadzamy, ale stopniowo staramy się eksponować organizm na te produkty, które uważamy, że nie do końca są dla nas odpowiednie.

Jakie produkty znajdą się na liście zakazanej dla osób, które uskarżają się na takie dolegliwości?

W przypadku biegunek, będą to przede wszystkim produkty wzmagające perystaltykę jelit, które dodatkowo powodują wzdęcia i dyskomfort. Będą to również produkty, które wzmagają fermentację w jelitach. Należą do nich produkty zawierające dużą ilośc cukru. W przypadku zaparć zalecane są produkty, które muszą właśnie pobudzić perystaltykę jelit, bardzo ważna jest rola probiotyków oraz aktywność fizyczna. Powinnismy również unikać używek, takich jak alkohol, napoje gazowane, jak również stosowania ostrych przypraw. Jeśli chodzi o zioła, to niektóre z nich mogą zniwelować objawy choroby i ja bym je jak najbardziej polecała. W przypadku wzdęć i zaparć, napary rumiankowe, z kopru włoskiego, z tymianku, babki lancetowej. W przypadku zaparć możemy zastosować zioła, które mają działanie pobudzające. Np anyż, senes, kruszyna, jak również czerwona herbata.

Czy często można sięgać po czerwone mięso, przetwory mleczne, gluten? Czy to może miec jakiś związek, z tymi dolegliwościami?

Każdy przypadek, trzeba rozpatrzeć indywidualnie. Nie można uogólniać, że czerwone mięso na przykład, czy gluten jest szkodliwy dla osób z tym schorzeniem. Przede wszystkim w przypadku biegunek powinnismy unikać cięzkostrwnych produktów, takich jak pieczywo razowe, czy kasze gruboziarniste, czy duża ilośc warzyw i owoców świeżych.

 

alergie pokarmowe - audycja

Alergie pokarmowe

 

Dietetyk Ewa Stepek-Szuba w Radiu Via wypowiada się na temat alergii pokarmowych. Audycję prowadził redaktor Jacek Kloc.

 

 

Ostatnie badania wykazują, że ponad 17 mln Europejczyków, w tym 3,5 mln dzieci cierpi na alergie pokarmowe. U 8% z nich występuje ryzyko ostrej, zagrażającej życiu reakcji anafilaktycznej.

Alergia pokarmowa jest nieprawidłową, patologiczną reakcją organizmu na spożycie danego pokarmu. Główną przyczyną w przypadku dzieci jest często niewykształcona błona śluzowa układu pokarmowego, która w kontakcie z nowym pożywieniem może powodować niepożądaną reakcję układu immunologicznego. U dorosłych alergię może powodować bardzo wiele czynników. Obecnie stykamy się z coraz większą ilością substancji dodawanych do produktów spożywczych których nasz organizm często nie jest w stanie rozpoznać i zaakceptować. Objawy alergii pokarmowej mogą występować nie tylko w obrębie układu pokarmowego, ale również powodować reakcję układu oddechowego lub skóry. Szczególnie niebezpieczna jest reakcja uogólniona organizmu zwana reakcją anafilaktyczną.

Głównymi pokarmami, które mogą powodować alergię są: mleko, ryby, orzechy, pomidory, seler, cytrusy, orzechy i owoce morza. Substancją która najczęściej powoduje niepożądaną reakcję jest białko zawarte w tych produktach. Wśród dzieci najczęściej występuje uczulenie na mleko,  z którego najczęściej wyrastają, a u dorosłych na pierwszym miejscu plasują się skorupiaki, następnie mleko, jajka i gluten.

Dodano do koszyka.
1 produkt - 580,00